Ben Kaldırımın Yüzüyüm

Ben kaldırımın yüzüyüm içimde saklıdır bütün ayak izleri,
O yüzden kilitlidir kalbimin bütün sesleri,
Sır gibi sakladım, ben beni, ezip geçenleri.

O yüzden bakıyorum bir umut gelir gibisinden uzaklara,
Lâkin her yer bürünmüş siyah beyaza,
Ufuklar çukur olmuş sanki şu perşembe akşamlarında,
Kalbim mutluluk dilencisi demiştim bir şarkımda,
Değişmiyor şarkılarım; yine dileniyor mutluluk diye bir köşe başında.

Ben tozu dumana katan hayaller kurdum,
Başka hülyalara izin vermedi umudum,
Gözlerimden yaş akacak diye de çok korktum,
Çünkü gereğinden fazla üşüdüm; dünyaya soğudum.

Bazı geceler gözyaşı döktüm gülmenin yokluğunu düşünerek,
Ve bir gün isyan etti yürek;
Doğmamış ayrılığa kefen biçme diyerek.

Bundan ötürü geçmedi halâ ümit yağmurlarım,
Yağıyor üstüme ,
Sen çocuksun diyor, ne olursun incinme,
Bakma öyle hayatın kusurlu yönüne,
Kızıldeniz'in suyundan içmiş gibi yanma diyor , teslim olma alevlere.

Ama ben kelepçelendim bu cihanın oyunlarına,
Saadetimi, bıraktılar dışarıda,
Bugünleri bile yaşayamaz oldum dünlerde kaldı aklım,
Dünlerim de olmadı ki ben bir günü bile yaşayamadım...

Ben kaldırımın yüzüyüm içimde saklıdır bütün ayak izleri,
Sır gibi sakladım ben , beni ezip geçenleri...