Ben Kimim

Metni boynunda, lütf-ü sezendeyim,
Gönlünü tevazuyla ezen; seyyahtan hakir, gezenteyim.
Hatrı sezada... Ruhu fezada...
Misak-ı hezeyanda bir heceyim.

Orta çağdayım karanlığa bir güneş,
Yeni çağda İstanbul'um, dünyaya eş.
Yakın ç/ağdayım sokakları keşmekeş...
Pirüpaktan biraz kirliyim.

Aşığım, cümlesinden uzakta
İçi boş bir neyim.
Melekût bana uzak da,
Sahi öyleyse ben neyim?

Siperi kazılsa da aklımın,
Fikri firarda her demin.
Maşuk taşlanır bu uğurda ya,
Varın siz maşuk deyin.

Mecali yok mürselin zikr-i imandan,
Her gemi kalkmaz semt-i limandan
Kalbi derin yaralayandan
Günahı olmaz bir dem meyin.

Soran olursa hicrette gönlüm,
Hemvare kendimi cüretli gördüm.
Aşkın yolunda ne fena,
Kalbi zedeli, cürümlü ömrüm.

Bin nasihat bir yalandan revadır.
Dünya hali yalan revan
Ufacık bile olsa nasihat et,
Nasihattedir sıhhat ayan beyan.

İçim yaralı, Yunus haklı
Bektaş görünür, Rumi saklı.
Can bedenimden cüda
Eski bir defterim kara kapaklı.

Günler geldikçe maziden ana,
Resimler birer birer döküldüler.
Namı duyulukça cihana,
Saygıdeğer kelimeler,
Kerpetenle söküldüler.

Unufak edildi naçiz hatıralarım,
Oysa ki, yaşamaya değerdiler.
Ziyanım büyük, sofram açık
Kaybettiklerim teker teker
Davet edildiler.

Bilirim, iyi sonlar unutturmaz acıları
Dostlarım acı tatlı güzeldiler.
Islak yılanın doğum sancılarını
Denize düştüğümde bile hissettirdiler.

İşte aciz varlığımın ispat defteri,
Kayıp günlüklerin silinemeyen son kelimeleri,
İşte derin hislerimin sönmeyen,
Bir o kadar da yanmayan duygu közleri.
Belki, hatıralardaki siyah beyaz.
Belki, masalların ilk sözleri.
Bazen yaz günü ayaz,
Bazen kışın ortasında güneşe müşteri.
Bil ki; şarap üzümüyüm ayaklarında ezilen
Bil ki; ömrünün son perdesiyim
Yıkılan tiyatroda izlenen...