Ben Küçüğüm Ama Umutlarım Büyük

Sabır, kahır, ahir zaman
Açılsın artık perdeler bitsin bu toz duman...
Kar kardır dedim hep olmak istedim yol alan...
Yollarım uzun, geceler çok kısa
Tek korkum hala yollarım var arda kalan...

Çok uzakta bir ışık varsa bilirim o kalbim kadar yakın,
Yollarım çok çetrefilli, kendime telkin verdim ?Durmak yok sakın..?
Ama yalnızlığa barış ilan ettim,
Desteğe çok kırgınım bir de o kadar da onsuzluktan bıkkın....

Yollarım yüksek dağlara değiyor, acılarım dört yol,
Mutluluklarım köklenmiş asırlık ağaç diplerinde...
Bacaklarımın bağı çözük, dilim neredeyse lal,
Hayallerim çocukluk elbisemin cebinde...
Koşarken düşürmemek için ellerimle tuttum hayallerimi sıkı sıkı
Kar kardır dedim daha hızlı koştum daha zirveye, daha derine...

Gözyaşlarım aralarında konuştu, ben sustum
Kulaklarım misafir olmuş bu sohbete...
Ama ben dinlemedim...
Dilimin de diyecekleri vardı
Ama konuşmadım...
Sanki kanatları var ama kafesine kıstırılmış yalnız bir kuştum...
Ama sustum, dinlemedim, yutkundum dilimden kalbime...

Bilirim yolun başındayım, dört yollardayım,
Köklenmiş ağaç diplerine gidecek takatimi kalbimdeki köprülere bağladım...
Koparırsan köprülerimi, ellerim kayacak hayallerimden...
Elbisem yok olacak...
Ben ve çırılçıplak kalbim...