Ben Lafımı Tutayım Lafım da Tutsun Beni

Dilimde bile bile tutmam sözümü tutmam
Gerekirse ortadan parçalarım kalemi
Söz dilden çıktı ise kim söyledi unutmam
Namım yayılsın namım çözdüm cümle alemi
İstemem bu başıma ne hükümdar ne paşa
Ulu orta diyemem : padişahım çok yaşa...!

Kalemim var inceden; ince ince yazmakta
Baş üstüne baş kestim defalarca biline
Kimine mesken oldu nice mezar kazmakta
Yalan yanlış yazdığım okunmadan siline
Bilirim ben bilirim, erbab değilim hâşa
Naçar kaldı ayağım vurdum başımı taşa


Alnım açık yüzüm pak, dostla selamı kestim
Arkadaşım olmasın yolumdan yürümeyen
Boşuna delirmedim kah gürledim kah estim
Dostun en has olanı : dalında çürümeyen
Beş kurşunlu namluyu kaç kez dayadım başa
Babamı da silerim; kan doğrarsa hep aşa


Sustukca konuşan var, susmakta çare değil
Diller torba değil ki ne büzer ne bağlarsın
Ağızdan çıkan sözün bir kez önünde eğil
Dilim seni... ! diyerek hiç durmadan ağlarsın
Zemheriye kapılır, baharın döner kışa
Otur bir düşün hele dur denir mi akışa ?


Baltayı taşa vuran odunu yardım sanır
Adalet istiyorum bu başım kıldan ince
Hesabı yanlış olan bir yere vardım sanır
Dosta dostta denmezmiş hatası söylenince
Bir kağıt bir de kalem yaz gülüm kalem kaşa
Kusuru ararsan çok, yaz ki dağ tepe aşa

ŞİİRLERİN ŞAİRİ.... (HİCİV ŞİİRLERİ...)
24.02.2014/ 00:55 bitiş


RABBİM KİMSEYİ ÜÇ MAYMUN ETMESİN...GÖRDÜM,DUYDUM,BİLİYORUM....
HAK EDENİ SİLİYORUM...!