Ben Müneccim Değilimki

Yorgun güneş inzivaya çekilirken
Akşam vakti ben sahili adımlarken.
Ansızın çıktın yolumun üstüne.
Dizlerimin bağını çözdün seslenişinle.
Sendeleyecektim neredeyse....





Kimsin nesin sen,
Bir alacağınmı varki bende,
Han'cımısın yoksa yolcumu?
Belliki buralardan değilsin,
Ne işin var senin bu yaban ellerde?





Belliki yürek çırpınmakta,
Yaralı bir kuş misali.
Hani o kaçamak bakışlarında olmasa,
Diyeceğimki....
Allahallah acaba bu insan delimi ?





Hadi eğme kaldır başını,
Dile gel derdini söyle,
Bir yanınmı acıyor,hani nerde yaran?
Senin bu başını sallaman,
Bin bir söze eşdeğer derin bir anlam...




Düşündüğüm lakin bir anlam veremediğim,
Bir ürkeklik,bir tedirğinlik var sende.
Kelimeler tükenmiş dillerin lal olmuş.
Bakışların ise ferman,oku beni diyor.
Satır satır bir kitap, bir roman misali oku beni....





İyi'de ben mübeccim değilimki !!
Sen söylemez isen derdini bilemem
Bir falcı değilim geleceğini hiç göremem.
Yinemi başını sallıyorsun sen?
Peki okumaya çalışayım seni,
Diplomasız bir psikolok misali.





Saçların ağarmış,gözlerin nemli.
Anlındaki çizgiler derin,çok çekmişsin belliki.
Ellerin titremekte,demekki hep boş kalmış,
Çok derinden nefes almaktasın,
Vefasız yıllar senden çok şey çalmış





Umutların özlemlerin var geleceğe dair,
Sevmek sevilmek,seninde en doğal hakkın.
Dünya malına olmamış hiç tamahın.
Vuslatını bekleyen sevdana,gebe yüreğin.
Çıkarsız sevecek bir yar bulmak,gurbet eldeki emelin.





Hadi sil o gözlerini,benden bukadar.
Sahil boyu yürü sen,yolun uzun
Yolun sonunda belkide vuslat var senin için.
Bakma öyle sorgular gibi gözlerime,
Sana söyledim ben müneccim değilim......