Ben Ne Zaman

?ben ne zaman sevsem
kentin soğuk limanlarından göç eden kuşlar gibi acılarımı terk ediyorum.
başka bir mevsim oluyorum bazen ve hüznümü bırakıyorum hiç gözyaşı değmemiş yalnız gecelere..'

özgür öztürk

***

ben ne zaman sevsem
hiç görmediğim bahar çiçekleri çoğalıyor içimde
günahlarıma kefaret kıvamında bir yangın başlıyor


ben ne zaman sevsem
bir kız çocuğu gibi ağlıyorum korktuğumda karanlık insanlardan
kalbim titriyor suç işlemiş gibi
ve ne ceza verirlerse razı pişmanlığımla


ben ne zaman sevsem
ölümlerden ölüm beğeniyor sevgi(li)m
kördüğüm oluyor bütün düğümlerim ve yine bilmediğim dil'ler


ben ne zaman sevsem
ezdikçe eziyorum ümitsizliğimi
daha neler neler var çiğnediğim bir bilseniz
?umudunuz varsa acınızı sevin'


ben ne zaman sevsem
bir hükümlü gibi asıyorum kendimi
geceyi avuçluyorum örneğin
ceplerim mahşer yeri


ben ne zaman sevsem
hüzünden bozma aşk tozları kaçıyor gözüme
günebakanların okları saplanırmışcasına derime
aşktan vurgun yemiş insanlar geziniyor içimde
ölüler,cesetler ve aşk gazileri
batıyor, batıyor, batıyor, çok canım yanıyor!


o ne zaman sevse
yetmiyor edebiyat
salaş bir yol üstü lokantası gibi
dağınık ve hariçten gazel okuyor gözleri


biz ne zaman sevsek
serseri buhranlara ve depresif/şizofren düşüşlere
öldürüyoruz kendimizi çarpa çarpa tutulmalarımıza
en az yaşamak kadar sancılı ve ölüm kadar hafif bir sevdaya teslim oluyoruz


biz ne zaman sevsek
ipotek edilmiş duygularımıza siper oluyoruz
duymuyor ?aşkımızın kederini' dünya!
kumdan kalelerimiz yokluklarla yok oluyor


ne zaman sevsek
özlem tutkulu bir bağımlılık yapıyor
acı acımıyor artık ekşimiş dilimizde
vurgun yemiş hasret çığlıklarıyla
kavruluyor!


ve ne zaman sevsek bilmiyoruz okyanusun bu kadar derin olduğunu
her defasında boğuyoruz birbirimizi kurtulmaya çalışırken batırarak suya
leş kokulu bir hayat için..




fulya/mart2011