Ben Neyim

Ben, adını rüzgardan almış bir umut
Güneşli günlerin penceresinde sakladığım orman yangınları
Balonu elinden kaymış bir çocuğun gözlerinde
Limanına yaklaştığım bu karanlık gemi
Ölülerini savuruyor denizlere

Ben, mavinin en derin tonu
Kulaklarımda bir sonbahar şarkısı ile
Kır bahçelerinde raks ediyorum bir kırlangıç gibi
Masamda devrik üç duble kan
Elini tuttuğum toprak bile
Can kusuyor yeryüzüne

Ben, olması gerektiğinden daha kel bir adamım
Ve sahiden uçuyorum bazı gecelerde
Defterimin yaprakları beyazlıktan azade
Karanlıktan korktuğum için belki de
Işık olmam gerek hecelerde

Ben, ürkekliğin altın harfleri
Annemin şefkat dolu bakışlarından kopmuş
Bir Ağustos gecesiyim
Öğle sıcağına aldanmadan güneşin
Yalnızlığın ayazını yemesini de bilirim

Ben, bin mısralı bir şiir
Yaldızlı kalemlerin caddelerde izi
Ve suskun bir gölgeyim
İşim yıldızları saymak
Ve ben işimin ehliyim

Ben, yaşamak hem de büyük puntolarla
Her nefesimde desem de ağaçlara
Yok olun da öleyim
Ben hayatın mahpus zindanlarında
İflah olmaz bir köleyim