Ben Olamadım

Kayıp bir şehirdeyim şimdi
Uzak çok uzak bir şehirde
Ucu olmayan sonsuz bir mekânda
Bulamıyorum yollarımı
Çıkamıyorum sokaklardan
Ulaşamıyorum kalbime
Damarlarımda bir sızı
Sanki bir ateş var içimde
Sönmeyen bir volkan gibi

Hasret içindeyim
Huzura uzak gibiyim belki
Ben bende değilim
Yaşamda misafir gibi
Ben ben olamadım hayatta
Toprak altında canlar gibi

Bir dalda meyve olamadım
Baharda çiçek açamadım
Kurumuş ağaçlar gibi
Susuz kaldım bahçelerde

Hastalandım ölüme yol aldım
Kendimdim tabibim
Ama derman olamadım
Derdime çare bulmadım

Nefes almıyor yüreğim
Damarlarım tıkanık
Kan pıhtısı gibi işlemiş yüreğime
Sevdandan ben ben olamadım

Artık zamanıdır ölümün
Vedalaşmanın vaktidir
Bu cana can demenin hakkı yok
Benden çekip gitmem gerek

Hak etmedim beklide zulmü
Kabullenemedim yokluğunu
Acılar benim vicdanım
Canım benim isyanım

Mahkûm oldum kendime
Kendim gardiyanım
Belki çıkarım kendimden
Belki ateşlerde yanarım...