Ben Ölünce

Ben susunca !
Üzerime devrilir karanlık
Umudum söner kimsesiz dehlizlerde
Gamdan dağlar sırtım da birikir
Zamanın teninden üzerime süzülür dert
Ve, dilime dolanır anonim küfürler...


Biraz düşününce !
Sözlüklerin ritmi bozulur alfabemde
Militan sayfalar soğuk duvarlara hüznü asar
Tavanda yankılanır bir kaç cümle
Lambaya yapışan bir ucube sırıtır
Eliyle işaret eder, yanan hayallerimi...


Yalnız kalınca !
Gecenin efendisi taarruza geçer
Doğmamış yalnızlığımın kapısını aralar
Savurur kancık dikenlerini
Tüm geçitlerim kana boyanır
Çığlıklarım demir parmaklıklar arkasında kalır
Bu da yetmez
Yarınlarıma siyah perdeler çeker...


Ben ölünce !
İçimde ki sokak şairi de ölür
Kefensiz şiirlerim öksüz kalır
Mezarımda esmer günahlar büyür...

17.06.2014
(Geceye düşen an)