Ben Ölürsem Korkudan Ölürüm

-gece üzerine karanlık bir libas bürüdüğünde...-


Kapı aralığında kedinin tıkırtısı...
Ben de tedirgin bir hal...

/Ben ölürsem korkudan ölürüm.../

Üzerinde yüzsüz bir dolunay peyda olmuş gecemin
Yıldızlar salkım salkım dökülüyor vakit geçtikçe
Basıp durduğum zemin yanıyor altımda sanki
Kara ve büyük hayaller gözlerimi eritiyor
İşitiyorum.
İşte uzaklardan büyük kervanlar geçiyor.
Yelin en sıska olduğu vakit,
Ben de tane tane çöl kumu olma hissi doğuyor.
Yağmur gözlerime çöküyor apansız.
Yüreğimde inceden bir kırıklık...
Babamın tokadı çınlıyor hayalimde,
Uyku, susturuyor rüyalarımı.
Ve uykulara yürümek istiyorum,

İzmir'de...
Küçük bir çayhane...
Demli bir çay içerken, uyanıyorum birden.
Vakit gecenin üçü...
Yıldızlar hala tükenmemiş.
Anımsıyorum.
O an birden tüm sözleri düşüyor aklıma güneşin:
Üstünü örtersem gecenin, kıyamet kopar
Yıldızları söndürürsem ölürsün...

Gün soğuyor kapımda usulca.
Ben de kıyametten bir his var.
Bir de yüreğimin gecenin tam ortasında zihnime fısıltısı:
Ben ölürsem korkudan ölürüm...
Ben ölürs...