Ben Ölürsem - Vasiyetim

Ben ölürsem tutmayın ne ağıdı ne yası
Ruhuma emanettir sefa sürdüğüm beden
Beşikten mezaradır kulun bütün rüyası
Nedeni çabuk bulur hak yolunu seyreden.


Bir yerlerde izime rastlarsanız o benim
O benim yıldızlara ''hep şafak söksün'' diyen
''Acizliğe ses verip şaha kalksın kalemim
Titreyen sayfalara gözyaşı döksün'' diyen.


Benim kara kalemle kağıda hüzün iten
Yazdığı her satırı satır yapan yanında
Azrail ellerinde can çekişen soğuk ten
Mutluluğu kaybeden bir şair lisanında.


Haline sual eden bir kelamda ışıyan
Nefsine terbiyeyi sunan Elif cüzüyle
Benim otuz üç yaşı fil sırtında yaşayan
Hayatı sorgulayan karıncanın gözüyle.


Yıllar var ki zincirli tek esirim zamanda
Önsözleri silinmiş boyun bükmüş bir yetim
İçli hıçkırıklarla süregelen amanda
Yanan aşk kitabıyla kayıptır hürriyetim.


Bütün hüsnü zanlarım asılıyken arafta
Ağır mührünü vurur dudağıma sessizlik
Belki zorlar hesabı bu dilim itirafta
Toprağımda ağıma takılır kimsesizlik.


Bilirim ardım sıra kahrolmaz da bu şehir
Duymayan kulaklara yapışmayınca mana
Her su yolunu bulur terse akmazmış nehir
Asla sözü geçmezmiş bir damlanın ummana.


Ellerim hesabını nasıl koysun tartıya,
Vicdanın sorgusunu basiret bağlamasın...
Adı kefen denilen o bembeyaz örtüye
Vucudum sarılırken hiç kimse ağlamasın.


Vasiyetim: bir anda gözden düşsün nazarım
Bu dünyadan seferi; intiha... yeter bana
Pembe çiçekler dikin gülle dolsun mezarım
İç çeken bir dudaktan fatiha yeter bana.



ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
ELİFCE...14.09.2014 /13:49....15.09.2014 / 02.45

Not: vasiyetimdir...