Ben On Sekiz Yaşımdayken

ben on sekiz yaşımdayken terk etmiştin beni,
istasyon gövdemden trenler kaldırıp acılar nakliye ettim
ardından, ömrümün bütün yıllarına
aylarına,
günlerine,
saatlerine,
dakikalarına,
saniyelerine,
ve itinayla bütün saliselerine, hüzünler tayin ettim durmaksızın
her bir hücreme.

rimellerini akıttım yanaklarıma, bitirip ağlayışlarımın hepsini
rujlarınla notlar bıraktım bütün duvarlarına evin;
"ben on sekiz yaşımdayken terk ettin beni!"
hala duruyor gardıropta o bir kez giyebildiğin
pazardan ucuzdur diye aldığın yasemin nakışlı entarin.


başka kadınlar sürdüm tenime,
uzun saçlarını doladım boynuma,
yerini yersizce doldurmak adına;
başka kadınlar koydum hayatıma,
hiçbiri tekabül etmedi, beni kollarına almana
ve usulca öpüşlerine.

ben on sekiz yaşımdayken bırakıp gitmiştin beni,
henüz büyüyüp, adam olmamışken göğsümde çırpınan
o her şeyden habersiz, küçücük cenin.
otomobiller sürdüm çarpsınlar diye eksilen yönlerime
sana en çok benzeyen kadının gözlerinin önünde.

sevmediler,
sevemediler,
belki de bütün sorun bendeki doldurulmaz boşluğun içinde...

öyle mahcup,
öyle mağlup,
öyle mağdurum ki şimdi hafızamdaki bütün ölü resimlere.

ben on sekiz yaşımdayken terk etmiştin beni,
hiç unutmadım!
bir sabah ansızın sen ölüvermiştin anne...