Ben Özleminide Yokluğunuda İçime Gömdüm..!

Hep gülerdin hiç ağladığını görmedim
İçin içini yerdi bilirdim
Ne kadar sessiz olsanda seni bir volkana benzetirdim
Karşında susmaz her şeyi söylerdim
Sen beni sadece dinlemekle kalırdın
Dalar giderdin yıldızlı gecelerde boş yerlere
İçini çekerdin bir çocuk gibi gözlerin dolardı
Ama hiç ağlamaz hep susardın
Seni anlamak bir yaşam harcamaktı
Sen bunu hiç bilmedin
Ben seni bulmadan yaşamımı yitirdim
Sakın seni anlamamı bekleme
Ben kendi anlamımı bile bir yerlerde yitirdim
Oysa daha dün ellerimdeydi
Şimdi sen varsın
Benim içim yersiz kayıtsız sensiz sabaha
Yarın ben yokum
Ne demek istersin bana sakın gitme deme
Gideceğimi bildiğin halde
Hadi çekinme bana son sözünü söyle
Şist... sen son mektubun elimde
Şimdi anladım sen beni hiç dinlememişsin
Seni sevemedim deli kız ama hiç diyemem
Ben çoktan alıştım sensizliğe zoru bile yendim
Sanma ki unuttum gülüşün halen gözlerimde
Ben sana hasretlerimi hiç söylemedim ya
Korktum çünkü bir hasretimde sendin
Biliyor musun?
Sevmiyorum dedim ya sensizliğe alıştım dedim ya
O sana karşı bir yalandı anla
Bekleme demiştim
Sen şimdi yine camdasındır gözlerin yine dolumu
Gülüşünü özledim
Susuşun şimdi nerde
Sana inat olsun diye şiir yazıyorum
Bu şiirde sana unutma yarın mutlaka son şiirimi yazacağım
Ama o yarın hiç gelmeyecek
Ben giderken gözlerinde üç beş buğulu yaş kalmıştı
Söylesene düştü mü toprağın baharına
Hayatın anlamını bilmek var ya
Hani şu zor kelime hani sevmek ben hiç beceremezdim
Seni bile sevemedim
Artık ben yokum
Senden ayrıldıktan sonra ilk işim cebimdeki son parayla
Kendime bir ayrılık satın alacağım
Sen korkma
Ben yine parmağımda yüzüğüm
Aklımda cevapsız sorular
Dermansız dizlerimle hep şiir yazacağım
Senin hiç sevmediğin hiç istemediğin ayrılık şiirlerini
Benim için yarın hiç olmayacak
Sen hiç olmayacaksın
Varlığın varken yokluğunla yaşamak var ya hiç yetmiyor bana
Şimdi nerdesin bilinmez
Unutmak kolaydı sanki
Hiç aklıma gelmezsin sanırdım
Yanılmışım
Romanımın arasında sana yazdığım şiir
Bana verdiğin resmin arkasında
Ben seni üzmek istemem ama bunun adı baştan verildi
Hani her sevginin ardından sert bir rüzgârla ayrılık gelir ya
İşte öyle bişey
Ayrıldın anlasana
Unutmak haram bana
Seni sevdiğim için özür dilerim kara gözlüm
Buna böyle bir son yakışırdı
Kulakları patlatan çığlıklardan sonra
Derin bir uçurum sessizliği yani
Şimdi sen yoksun
Ben sadece rüzgârı dinliyorum
Seni oda severdi bir ben gibi
Hani gerçekler acı verir ya insana
Bu bir gerçek sakın unutma
Seni sevdim
Hani çok isterdin bir kere bile söylememiştim ya
Şimdi söylüyorum
SENİ SEVİYORUM...
Satırlarımın sonuna gelirken
Bunları bilmeni isterim
Ben özlemini de yokluğunu da içime gömdüm
Seni gömdüğüm yere
Hadi şimdi bıraktım
Git... Gelme geriye
İntizar bu bir çağırış
Seni değil yokluğunu
Seviş bu bir özleyiş
Seni değil yokluğunu
Kal dedim gitme dedim
Sana değil yokluğuna
Gözlerin gelmez hülyalarıma
Sözlerin düşmez aklıma
Ne yana düştün
Bak ellerim boşlukta...