Ben Sana Susadıkça...

Gittim sandığın her uzak bendim aslında,
Sen bile benden gittin de,ben kendime gelemedim hala.
Düş'üm oluyorsun,her gece düşüyorsun aklıma,
Kimbilir şimdi,hangi şehirde üşüyorsun ayrılığa.
Çığlıklar atıyor sensizlik yanım sızılarıma,
Her sabah yüzümü gözyaşımla yıkıyorum görmüyorsun.
Yorgun cümlelerim uzanmış acılarımın tam ortasına,
Ben sana susadıkça,sen hayata sükut katıyorsun.
Aşkın bilmediği bir dilde mi seviyorsun sevgili ?
Her defasında sustuğum yerden süzülüyorsun kanıma.
Bu yüzdendir yüreğimin dört tarafı gözyaşı çevrili,
Cesaretim bile kalmadı esaretimin başına 'c' harfi koymaya.
Bir aşkın alfabesini değiştirdim yokluğunun sıfatında,
Ne kadar çözebildiysem,o kadar eksik kaldım sevdana.
Sahi sevgili,bugün kaçıncı yıldönümü ayrılığın ?
Acımıza,bir hüzün daha eklesem hatrına.
Ben kırılgan sensizlikler biriktirirken ayazlarda,
Sen kimbilir nasıl üşüyordun bensizliğin çukurunda.
Sen,ben olsaydın kaç yalnızlık daha taşırdın sevgili,
Susmak,içimdeki fırtınaların sessizlik sanatıydı oysa.
Hükümsüzdüm soru işaretleri çalınmış bir cümlenin sonunda,
Ben sadece,kuru bir yaprak olmak istedim baharına.
Kendi mevsiminde kaybolan sahte kışlara aldandım da,
En çok acıdığım yerimden küsüyorum yine hayata...

Ben sana susadıkça,
Adı 'sen' olan bir iz kaldı dudağımda.
Ben sana susadıkça,
Çağlayanlar misali sığmadım yatağıma.
Ben sana susadıkça,
Güneşim hep kırılgandı sabahıma,
ve ben sana susadıkça,
Sol yanım hep yara kaldı yoksun'luğuma...