Ben Seni Hiç Sevmedim Ki

Ben seni hiç sevmedim ki, sende kalayım
Söküp attım yüreğimi köpekler yesin diye
Bu yüzden içerisi bom boş bir hangar gibi
Yankılanıyorsa sesim
Terk edilmiş bir otel odası gibi dağınıksam,
Bir başıma kalmışsam,
Perişan bir haldeysem
Ve tarumar olmuşsam
Bundan sana ne ?

Ben seni hiç sevmedim ki, sen bana acıyorsun
Çıldırmış arzularıma inat
Aşk dediğin nedir ki
Zamanla yok olan zamanla tükenen
Nerede o ilk heyecan o ilk bakışlar
Nerede o melenkoli
O dağların doruklarında uluyan kurtlar
O kartal yuvası o yasak elma
Ve kaybolan umutların
Suçlusu sen misin, ben miyim,
Yoksa bir başkası mı
Bundan kime ne ?

Ben seni hiç sevmedim ki, sen beni suçluyorsun
Aşkı değerli kılan her neyse işte
O köşk yıkıldı
O gönül sarayı yerle bir oldu
Ve içimde mışıl mışıl uyuyan çocuk
Derin uykusundan uyandı
Gördü gerçekleri
Gördü yalan gülüşleri
Ve hayal dünyasında kayboldu
O sancılı düşleri
Yine de yılmadı,
Yine de yıkılmadı
Asla kimseyi suçlamadı
Yanlışı hep kendinde aradı
Şimdi sen oturmuş da bir suçlu arıyorsan
Bundan bana ne ?

Ben seni hiç sevmedim ki, seninle öleyim!

Fevzi Cahit
Ozanca/İzmir