Ben Seni Sevmedim Mi

Sanki dün gibiydi kalemlerimiz aşk ile sevişeli
Şiir yağmurlarında senden başka kimse düşmezdi kâğıda


Yazdığım kırık dökük satırları hatırlıyor musun?
Başıboş sürü gibiydi kelimeler beyaz sayfalarda
Şiirlerini seviyorum diyordun, beni sevdiğin için
İşte o sevişler iksir oldu yüreğimin kâtibi kaleme
Şimdi bana üstat diyorlar sevdam olan senin sayende


Cılız bir akarsu gibi akardım kendi mecramda
Artık bildiğin gibi kabuğumda değilim şimdi
Çağlayan şelaleyim akarken taş yolların bağrında


Sen nefes alırken her solukta ben yaşardım
Ve yeniden can bulurdum umuda adım, adım


Başım bulutlara değmekte heybetinden sevdamın
Şimdilerde mavilikler arındı kapkara bulutlardan
Artık keder girdaplarında ermiyorum sabaha...


Dostumdun, arkadaşım, sırdaşım sevdiğimdin
Belki rüzgâr geç ulaştırdı sen denen limana
Sende biliyorsun; bu yürek sen diye atmakta
Aşk denen acı ağacın, tatlı meyvesisin sen bana


Güneşi bulutlara sarıp eline veremedim
Lâkin en güzel ben sevdim seni sürgün diyarlarda
Dünyanın en çok sevilen kadını olmadın mı sayemde


Eylülün batan güneşi gibi, alev, alev yanmaktasın
Kaşların yine çatık, zülüfler gazel dökmekte
Bakışların yerden seken mermi gibi yüreğime dönmekte
Ah be güzel kadın! Allah aşına söyle
Dünyada en çok ben seni sevmedim mi?