Ben Seni Unuturum Sen Kendini Hatırlatma

hiç bir sebep bulamıyorsan bari buna üzül;
beni yitirerek hayatta sevemeyeceğin tek kişiyi kaybettin...

artık yokum, bak işte gittim, yokum!
rüzgar gibi geçtim, saçlarından kokunu çalıp
uzaklaştım ellerinden...

merak etme
bir daha esip durmam asla hayatına,
bir daha değmem tenine... asla!


dinlemem biz beraberken çalan şarkıları,
geçmem inan el ele yürüdüğümüz sokaklardan,
basmam yanyana yürüdüğümüz kaldırım taşlarına,
hiç olmamışsın gibi davranırım,
zor da olsa alıştırırım kendimi bütün bunlara.

sahi ne sevememiştin ama,
ne sevememiştin beni,
uzaklaşa uzaklaşa bitiremedin.

hani iki ezeli düşman gibiydik seninle
yıpratmak içinmiş bizi bütün bu sevgi
kaybetmek içinmiş seni bütün bu aşk,
nerden bilebilirdim ki, nerden...

artık susa susa anlatırım seni hiç durmadan dört duvara
hüzünlü şiirler okuyup, üzüntülü şiirler yazarım gece yarılarında
çıkıp yürümem sana hiçbir sabah,
gözlerini açabilirsin yeni aşklara.

nasıl bir intihar metodusun sen?
bir türlü öldüremedin beni şu üç günlük dünyada,
ölmedim,
ölemiyorum,
yaşamaksa ağır geliyor senden uzak olunca.

yoksun ya,
bir zehir gibi doluyor çiğerlerime oksijen,
gülümseyerek bakmıyor ya gözlerin yüzüme
çirkin gösteriyor hayatı bütün aynalar,
bir anlamı olmuyor her yeni günün,
ömrümü sende bıraktım,
her sensizliğe uyanış yepyeni bir ölüm.

böyle dediğime aldanma,
sakın kanma bu sözlere, bitti nasılsa her şey
bundan sonra ne yapsak nafile.

son bir şey daha,
ben seni unuturum,
yeter ki sen kendini hatırlatma...