Ben Sevdaya Gebe, Günü Yok Bu Doğumun...
2009 Ocak ayın da,
Geceyle gündüz arasında,
Kalmıştım hayatın safhasında,
İçimde başlamıştı hüzün...
Ağaçlarda ben gibi dökmüştü yapraklarını,
Gözyaşlarım oluyordu, kar tanecikleri,
Hayat, çirkinliklere inat sunuyordu tüm saflığını,
Bembeyaz apak, kapatıyordu yaşanmış karanlığı,
Gökyüzü içimi okumuşcasına
Kara bulutlara sarılmış sanki,
Mevsim bahara hasret, sancısında,
Ben sevdaya gebe, günü yok bu doğumun.
Zaman içinde ki, zamansızlıklarımın,
Sevmek isteyipte sevişememelerimin,
Bir hüzzam şarkının melodilerinin,
Notası yok bende, günü yok bu doğumun.
Ben yine bende kötü yakalandım,
Kıramadım kelepçesini gönlümün,
Sunamadım sevgisini özümün,
Sevgiliye hasret gönül, günü yok bu doğumun.
Ey meçhul yar, nerdesin bilmiyorum,
Gönül biçare yalan olanı sevemiyorum,
Lavlar fışkırıyor yüreğimde gelemiyorum,
Ben sevdaya gebe, günü yok bu doğumun...
................................09.01.2009
Şiir eskimez,şiir toz tutmaz,şiir ilk günkü tadını verir yıllarda geçse.İşte bir örnek.Yüreğine sağlık Şair. Duygular etkili bir dille anlatılmış.Her mısra ılık bir rüzgar nefesinden dökülür gibi.
Zaman içinde ki, zamansızlıklarımın, Sevmek isteyipte sevişememelerimin, Bir hüzzam şarkının melodilerinin, Notası yok bende, günü yok bu doğumun.🤐
kalemine sağlık değişik hoş şiirdi👍
Çaresizliğin adresinde arama kendini sil gözündeki yalnızlıkları ve güneşe dön yüzünü düş/e düş/en düş/lerinden tutun sıkı sıkı hayata
Herşeye rağmen güzel yaşamak
Teşekkürler Hüseyin bey