Ben Şimdi Sustum

Zamansız geldiysem,
Tüm kapıları kapatır usulca giderim hayatından...

Gitmek zor olsaydı eğer,
Dizlerinde uyuyan ben olurdum tanımadığım o yabancı, o çirkin yüzlerin yerinde,
Ve bilmediğin acıların içerisinde seni aramazdım...
Hiç kimse kendine yabancı roller yazıp acıtmaz içinde ki benliği belki,
Ama ben senin için kaç kez öldürdüm çocukluğumun yüz tutmuş gerçekliğini...
Sahi masallar hep düşlerde mi olurdu,
Bu aşk bir masaldı da ben mi zamansız uyandım,
Bu düşten...
Kaç kez daha sus düşecek bu bilmediğim yaşam kıyısında tüketirken ömrümü,
Sensiz...
Bilmediğim doğruların içimi acıtması endişesiyle,
Senden gelen her haberi kulak ardı edip içimde ki sese karşılık veriyorum,
O bir gün gelecek...

Oysa sen beni hiç sevmedin ki,
Sen hep içini acıtan gerçekleri sevdin,
Yalanların diz boyu olduğu bir gerçeği aradın sözlerimde...
Hangimiz bencildi,
Hiçbir sebep sunmadan giden sen mi,
Yoksa gidişine bir temel atıp dönmeni bekleyen ben mi?

Evet; bu bir düştü ve ben zamansız düştüm,
ellerinden...