Ben Suretim Ve Kendim

//Ben
Suretim
Ve
Kendim
Buluştuk aynı noktada nihayet
Sırası geldi
Bu gece
Topunu birden yok etme zamanı...//




Gözlerimi yavaşça açıyorum
Karşımda bembeyaz duvar
Kulaklarımda
Nereden geldiği belli olmayan
İçimi kıyan bir gıcırdama
Evet
Yavaş yavaş hatırlıyorum
Son vurgunda
Yaşadıklarımı ardına kapattığım kapının
Sonuna kadar yeniden açıldı kanatları
Ne kadar yorgunum
Kalkmıyor elim kolum
Tıkayamıyorum kulaklarımı
Kapatıyorum gözlerimi hızla
Adım gibi biliyorum
Nafile
Kesin faydasız...






Sağa çeviriyorum başımı
Açıyorum gözlerimi yeniden
Suretim duruyor yanımda
Yollara vurmuş kendini
Asfalt değil hiçbiri
Dik yokuşlar var dikenli
Kan ter içinde tırmanıyor zirveye
Biçare
Aradığı ortalıkta yok ki
Hızla dönüyor geriye
Yer kaygan
Haykırıyor
Nerden çıktı şimdi bu kar
Kim o beyazlar içinde gözden kaybolan...

Gözlerim
Kendiliğinden kapanıyor...



Soluma dönüyorum
Zar zor aralanıyor elalarım
Yanımda tanımadığım biri
Yarım asırlık kimliği değişmiş
Gözlerinden tanıdım
Sen olarak uzanmış yanıma kendim
Ve
Dolaşmış sararmış yıllara
Çırpınıyor içinde
Yalnız
Çaresiz

Birden
Sıkmaya başlıyorlar yüreğimi...
...
...
...

Suretim
Yok oldu
Ben
Yok oldu
Tek hatırladığım
Son anda
Annemin elimden tutup
Bağrına bastığı...




Değer mi?
Bunca
Yaralanmaya...



//Uzun zaman geçti aradan
Biriktirdim umut tohumlarımı
Yüreğim elimde
İçine atıyorum hepsini
Üzerine
Bir avuç toprak
Bir avuç su... //