Ben Yanayim O Ateşte
Benim için verme kendini ateşe !
Yandın yanacağın kadar,
Tapma artık güneşe!
Kavruldun ocakta,kurudun,
Bitti ümitlerin,yok oldu umudun,
Kordun,köz oldun,
Bittin kül oldun.
Benim için verme kendini ateşe !
Nasıl da çarçabuk geçiyor yıllar ?
Eğildi, el-etek öptü
Gördüğün kullar.
Sofrana üşüşmüş
İnsanda önce,aç kurtlar,
Bunca tasayı ve kaygıyı nasıl da sırtlar?
Bırak her şeyi oluruna.
Benim için yakma kendini ateşte !
Bırak namusu, koy bir yana.
Namus dediğin/ haya dediğin ne ?
Namus; iki bacak arası değil!
Ver parayı kurtul!
Ama para, namus değil !
Elimin kiri oldu hep,
Tutmaya tiksindiğim,
İnsanoğlunu tutsak etti,
Elimin tersiyle ittiğim.
Azad et artık beni,
Benim için atma kendini ateşe,
Koyver beni koyver,
Tek başıma yanayım ben o ateşte !
Hayatın içinden bir anlatım, gerşekler dizelerde sevgili dost.
Tebrikler.
artık parada şiirlere konu oldu... ne acı... ama çok güzel dile getirdiniz.. tebrikler👍👍👍👍