Ben Yanında Olmayınca

Büyür bütün yalnızlıkların,
Geçerken aynalardan yüzün.
Eş dost uğramaz olur,
Evim diye sığındığın koca zindana.
Ellerin ilk defa aşık olduğun kadar titrek...
Birazda buruk pişmanlıktadır gözbebeklerin,
Kutusu hiç açılmayan postadır yüreğin.
Radyoda eski bir sarkı,
?Büyük olur aşkı devlerin...'
Hüzünle yudumladığın çay tadını çoktan unutmuştur,
Hep tek kişilik bir kalabalık kalırsın,
Keşkeler yorar dünden yorgun beynini
?Hadi şimdi çalsa şu telefon yada kapı,
Geri getirse eskici geçen zamanı!'
Demekle kalırsın..
Akşam kızıllaşır anıların gibi,
Gün geceye kucak açar,sen kaleme sarılırsın.
Şiirlerde duyurmaz sesini...
Uykusuzluk yada hep uyumaktan şikâyetçi cümlelerin olur.
Birikir yalnızlığın,
Eskiden seni rüyalarla avutan yastığın
İsmin çalar vefasızlığın...
Solgun benizli gülümseyişleri bile
Dip köşe aramaktır payına düşen
Kırık dökük ne kadar anı varsa,
Yorgun kalbinde soluklanır...
Umutlar git gide uzaklaşır,
Mutluluk sana yabancı bir his...
Ve dizlerinde hiçbir ilacın kâr etmediği ağrılar başlar.
Bütün mevsimler üşütür eskiden yangın şikâyetçisi yüreğini
Bir ses dolsa odalarıma
Akşam yemeklerimde karşısına oturabileceğim bir yüz bulsam dileklerin artar.
Pencereden seyrettiğin gençlik yaşamları aklını çeler,
Sesini kesemediğin keşkelerden başka herşey
Gitmiştir hayatından.

Ben sana uzak bir mekanın işgalcisiyken
Aynı senfoni benimde evimi doldurmaktadır,
Sana uzak kalışımla...