Bence

Sen, 'içindekiler'i olmayan bir kitaptın
Benim için
Ve ben her cümlesinde bir başka kitap oluyordum
Kabuk değiştirerek
Yüreğimin susmayan yanlarında hep haksızdın
Ve hep haklı gibiydin gidişlerinle
Ah, bu sevebilme sevdasıydı bendeki
Mahkemesi olmayan vicdanında, infazım...

Şimdi çıkar yolu yok biliyorum
Ayrılıp gözyaşı dökmenin, diğerleri gibi
Ve ta âdem babadan gelen nefs ile
Yarısı elma yarısı köleliğin
Ayyuka çıkmışsa acemice öpüşmelerin
Ağlamak payıma, yalvarmak payıma...

Yağmur sonrası toprak kokusuydun sen
Ve bir ağacın en son yaşıydın, içimde budanmış
Kimsesiz ve kimilerinin ezikliğinde
Yaprak gibi solmaya hazır, sonbahar olmaya uzak
Lakin sevgili
Tabiatta hiçbir hükmü yoktu sevebilmenin
Her şey olağan
Her şey 'bence'ydi...