Bencil

Yaşantımızın en mantıksal çizgisi o;
Bencilliği bizcilikten ayıran,
Yaşamımızı hep bir fayda edinme üzerine kuran.
Bizden olmayan hep başkalarının,
Benim olmayan bir başkasının.
Ve biz de, ben de sahip olmadığımız şeyleri edinmeyi severiz.
Ve bizim olmayanı dışlarız ya da bizden olmayanı.

Hep bir elde edinme duygusu,
Ya da çabası içerisindeyiz.
İçimizdeki bizler,
Bireysel bencilliğimizden daha çok bizcil.
Bencilliğimizden çok bizciliğimizin zararı var bize.
Tek kişilik yaşamımızı çoğul olarak yaşamayı,
Kendimize benzeyen kişilerle hep bir şeyler paylaşmayı isteriz benzemeyenlere ise bay bay.
Ama unutmayalım ki,
Hayat bir başkasına adanmayacak kadar değerli,
Tek başına yaşanmayacak kadar sıkıcı.
Ne bencil olmak lazım bu dünyada,
Ne de çoğunluğuna güvenmek.