Bencileyin

yama olmuşum
şu yekpare hayata
figürandım inan
ucuz, kolay, bitli,
senaryolara müptela
oturdum ömrümce rastladığım
tüm hummalı masalara
çakmak çaktım, göz kırptım
olmadı, olamadı
görmeyen gözlere çatıldım...
hayatım boyunca...
bir yabancı
bir yaban
marstan kaymışta ayağı arşa
kollar ileride
gözler kapalı,
parmaklar sarılı
ayaklar bağlı
bir körebe
çaresiz
aradım anlamları
soluk kalabalıklara zıpladım
koştum peşinden
perdede ki gölgelerin
ellerinde kadehler
yandan bakışlı kahkahalara aşina
kandım, aldandım, inandım
kamaştı gözlerim
itildim, kakıldım, tıkıldım
usanmadım
yine de yokladım
sonunda anladım
anladım, anladım ama
kendime bile anlatamadım
kendime bile dinletemedim
aynı ışığa vura vura
kavruldu gözlerim
gün doğmadan soldu
soldu, kül oldu bedenim...

23.09.2011