Bende Büyümedim...

Tut ellerimi küçüğüm
pır pır ediyor yüreğin bilirim
bende daha büyümedim
eğer olsaydı naylon bebeğim
mızıkcılık etmez sana verirdim
ver elini birlikte büyüyelim
siper olurum cesaretsiz yüreğimle
hiç uçurtma uçurtmadım gel beraber
yedi renkli uçurma yapalım

tamam
çok korkuyorum yıldız sürüsü gecelerden
gök gürlerken yanımda yoktu annem
bulut kirpiklerime düşerken sığınak
arardım ben..

sokul bana çok küçüksün meleğim
bende daha büyümedim..
yılların geçmesine çok öfkelendim
atlı karınca da kaldı aklım
hiç rugan ayakkabım olmadı
olsun yalın ayak çılgınca koşalım
yıllar öncesine kaçalım
ürpertirdi babamın kalın sesi
ama sessizlikti
bir, iki , üç tıp oyunu gibi...

sallarım seni salıncakta
gelecekmi sıra banada?
renkli kalemlerine çok imrendim
olsaydı
benim dünyamın resmini çizerdim
önce kırmızıdan başla sen
yada her tarafı beyaza boya istersen
dert etme kirlensede elbisen yıkarım
öğretmişti annem..
kalleş dünya derdi , biliyorum
belki de büyümedim bu yüzden
olurmu ki ?
gökkuşağı fırfırlı elbisem
sevgiyi sakladım cebimde ver elini
sana veririm istersen..
ama
tut ellerimden sevgisiz nasıl yaşarım ben..