Bende İnandım
Sanki dünyada ben vardım
Gururumla tek yaşadım
Mala mülk'e dadandım
Dostlarımı da unuttum
Herkesi düşman sandım
Doğru olan sanki bendim
Sevmeyi de bilemedim
Ne de kimseyi saymayı
Gerçekleri de göremedim
Her şeyde mana aradım
Ararken uykuya daldım
Uykumda bile daraldım
Daha da uyanamadım
Deprem mi oldu?
Sallandım durdum
Birden bire uyandım
Baktım ki uzanan bir el
Tuttum o eli kalktım
Sonra kendimden utandım
Meğerse uzanan o el
Unuttuğum dost eli
Dedim kendi kendime
Mal mülk de yalanmış
Görmemezlik de fenaymış
Yaşadıklarım hep boşaymış
Şimdi ben de inandım
Benden başka insanlarda
Bu dünyada yaşarmış
Şimdi ben de inandım
Dostlar sevgiyle yaşarmış
Şimdi ben de inandım
Dost sevdiğine yanarmış.
çok güzel bir şiirdi abim
yüreğine kalemine eline emeğine sağlık
Bu şiir'e kendimi feda ettim,san ki ben yaşamışım gibi.Bu şiirde yaşanan gerçekler acı gerçekler ama ülkemizde ama dünyamızda.Birilerinin dünya malına fazla değer vermesini,dogruların sadece kendimizde olmadıgını, başkalarının da dogruları olabileceğini,hakkın sadece kendimizde olmadıgını ve en önemlisi dostlugun gücünün her şeyden güçlü oldugunu anlatmaya çalıştım dostlar.
Tebrikler paylaşımın için sayılarımla...