Bendeki İdamın
Gözlerimin ferine bir mum yakmış geziyordum.
Bedenim saplantılı dokunuşlara tutsak,
olmazsa olmaz obsesyonların kucağında
bir yanıp bir sönüyordum.
Sen olan her uçurumu bir tali yol bildi uçarı aklım.
Her cümle sonuna bir heykelini dikti kalemim,
Ve her yanlışa biçilen doğru ?sen'din...
oysa sen;
gerilmiş bir darağacında
dünyevi zamanların geri sayımına son dilekler yaratıyordun;
ve hiçbir dileğinin kurgusunda ben yoktum.
Şimdi bir tekme salladım parmak uçlarınla tutunduğun o sandalyeye,
bendeki idamınla aşka imanım güçlensin diye !
Şimdi bir tekme salladım parmak uçlarınla tutunduğun o sandalyeye, bendeki idamınla aşka imanım güçlensin diye !
ne kadar muhteşem dizeler usta işine benziyor İŞTE ŞİİR BU
Sen olan her uçurumu bir tali yol bildi uçarı aklım. Her cümle sonuna bir heykelini dikti kalemim, Ve her yanlışa biçilen doğru â??sen'din... . . . Şimdi bir tekme salladım parmak uçlarınla tutunduğun o sandalyeye, bendeki idamınla aşka imanım güçlensin diye !
çok gzl kelimeler çok hoş bir şiir tebrik ederim
Sevdiği aşkın değerini bilmeyince idam ediyor onu şair, ediyor ki içindeki aşka olan inancını öldürmesin.
Ustaca benzetmelerle şiir çok hoş bir hal almış.
Gizemli olduğu kadar da bir kadın yüreğinden çıkıyor.
Aman bana ne denmemiş ve kötüyü idam edeyim ki hayatım onunla kararmasın demiş.
Tebrikler sevgili dost.