Bendeki Seni Bitiriyorum..

Yoruldum;
Sonu gelmez akşamlara
Hayaller biriktirmekten
Düşüncelerimi bile ayrıştıramazken
Sana duyduğum sevginin adını koyamamaktan
Şeffaf gözlüklerle dünyaya bakıp
Herkesi kendim gibi zannedip
Güvendiğim dağların altında enkaz olmaktan
Usandım..

Çocukluğumu bile yaşayamamışken
Doyasıya,
Gün ışığından başka ışık vurmazdı odama
Yaşayamadıklarıma pişmanlığım
Bundandır aslında...

Tutunacak bir dalım olabilirdi aslında
Yaprak gibi savrulurum
Ordan oraya adeta,
Sana yenik düşmemeyi öğrenebilsem
Yıkamaz beni ne fırtına,ne kasırga

Dön bir bak aynaya,
Hiç benziyormusun pişman olmuşa
Sorarım vicdanına,
Nasıl rahat koyuyorsun başını yastığa
Bırakacağın eli sakın tutma

Her gecenin sabahı olduğu gibi
Seni unutmanında zamanı var,
O da çok yakında...