Benden Habersiz Ölme

Yüce gönüllü belirsiz gece, açtı kucağını.
İsmi yalnızlık tı küçük çocuğun,
Durgun ve buz dağı kadar soğuk...
Zamana akıyordu sessiz çığlıklarım.
Oysa ben, adını bile bilmezken onun,
Yalnizca bir yerlerde olduğunu biliyordum.
O, hep vardı...

Eminim; zamanın birinde gelecek,
Beni sevecek...

Güneşte miadı dolup, aya teslim olduğunda zaman,
Sorgusuz sualsiz, tüm benliğimi sarıyordu varlığı.
Söylenecek söz bitiyordu o an kurumuş dudağımda.
Müşfikti boynumu saran güzel elleri.
gözlerim ve ben....
Başka bir zamana akıp gidiyorduk

Esrarengizdi buğulu gözleri; ama tanımıyordum.
Kimdi bu hayatını rüyalarımda sürdüren adam?

En İhtiraslı yanı, sıcacık öpmesiydi dudağımı...
Direnemeyip, karşı koyamadığımdı o benim.

Kimi zaman uzak bir düsdü aşk.
Yine de bekliyordum tüm umudumla.
Salıvermek olmuyordu aşkı...

Simdi,eyy sevdigim adam.....
Hep aynı yerde, usul usul gelişini bekliyorum.
Sakın, benden önce göçme bu dünyadan.
Affetmem elimi tutmadan gidişini...
Kulağıma fısıldayacağın sözleri,
Ben işitmeden gitme...
Benden habersiz ölme!

Bak.....
Karla kaplı evlerin çatıları, ağaçların taçları da...
Pencereler mum şavkı, ışıl ışıl ve sıcacık.
Sarılıp uzanmışlar var orda;
Ama ben, hala yapayalnız,
Seni bekliyorum burada...



08 Ekim 2012 Pazartesi 00:29:33