Bengi

Sen mi geldin
mahlasını göğsüme işlediğim
ne vakittir beklerim

Hadi yüzünü yağdır geceye
gözlerimin denizine yakamoz
bilirsin; düşkünlüğümü sana
bugünde öyle ve yarınlarda bengi...

Vakit erken değimliydi beyazlar giyinmek için
ufkun ilerisinde bir yer
sessizliğini kuşanıp gittiğin mekân
iki cihan arasında bölündüm
yorgunum

Hayatın teninde bir kavram olarak duran acı
ruhuma, bedenime iliklendi
dilimde parçalanan boyunları eğik cümleler şahit
devrile devrile süzülüyorlar gözlerimden

karanlığa ait ıstırabım
gün ışığına düşen kelimeleri yaralıyor...