Bengisu

Meftunsa eğer gül yağmura
Her sabah umutla açarmış gözlerini sema-i didarına
Vuslatının adı
Ölüm dahi olsa...

Bengisu

Yağmurların lisanıyla konuşabilir misin benimle
Bir sabah buğusunda..
Rüzgârla düşüp menekşelerimin avucuna
Bana hercai olmayı öğretebilir misin?
O ıslak dudaklarınla.

Usulca tutup ellerinden sükût eden güllerimin
Bana aşkı anlatabilir misin?
Rengârenk işvesiyle âlemin...

Usandım artık acıdan
Bir ölüm kaldı içimde ölmeyen
Birde adını dahi bilmediğim bir özlem.
Alıp mutluluğu cemrelerin elinden...
Bana bahar olmayı öğretebilir misin yeniden.

Kapatıyorum gözlerimi ayrılığa
Hadi gel usulca..
İntizarı damla damla eriten sesini
Yudum yudum içir ruhuma.
Gel... Ya bengisu ol çorak toprağıma
Ya da gel ölüm ol...
Ölümün merhameti ol
Can çekişen ruhuma.