Beni Aşka / Beni Kavgalara Mayaladı Annem

“Anneme; beni doğuran gül yüzlü kadına…”

Bir gülü…/ bir nergisi…/ ve bir teni koklar gibi

Bir sevda şarkısı…/ ve içli bir türkü dinler gibi

Aşk…/ ayrılık...

Yürek acısıyla güneşi harlayıp yakar gibi

Dünyayı öpüp öpüp okşar gibi

Ve çok uzak…/ ve çok uzak yıldızlardan denize dalar gibi

Memesinden emdiğim sütle;

Beni kavgalara

Beni sevmelere

Beni düşlere; gerçeğin yüzüme çarptığı o en korkunç anda bile

Beni güzelliğe; en zor ve en çirkin anında hayatın

Bazı bazı ayrılıklara

Biraz gam/ biraz hüzün/ biraz gözyaşı/ biraz da acılara

Ve en soğuk…/ en yoksul…/ ve en kırılgan zamanlarına hayatın…

12 yaşında; gözlerinden deniz

Ve saçlarından güneş fışkıran militan bir çocuklukla

Tamirhanelerde çıraklığa;

İngiliz anahtarı…/ yanık motor yağı…/ ve egzoz gazına…

17 yaşında;

Sızım sızım işkenceye…/ kör karanlık bir hücreye

Ve zulme karşı; taş atan çocuklar gibi direnmeye…

Gülüşü kitaplarla cayır cayır yakılan bir ülke

Aykırı ve haşarı…/ arsız ve edepsiz bir düş gibi

-Ne yalan söyleyeyim/ inanması zor belki ama-

Beni aşka

Beni hayata

Ve beni…

Hayatı alaya alacak kadar -büyük bir ciddiyetle- matrak olmaya

Yaşamı sevdiğimce, ömrümce ve kalbimce güzel kılmaya

Beni şiirlere; kavgalardan her fırsat bulduğumda

Ve beni en çok da gülmeye mayaladı annem; acımın en ortasında

Teşekkürler…

Acılara erken kalkıp gülmelere hep geç kalan

Ve fakat kozasından çıkan narin bir kelebek kadar güzel

Ve uç uç böceği kadar uğuruna inandığım sevgili kadın

Seviyorum seni…

25 Ocak 2020