Beni Buralara Gömsünler

Beni buralara gömsünler anne.
Ne evler eskisi gibi ne de yollar.
Durmuyor üzerinde hayaller kurduğum kayalar.
Günlerdir geziyorum üçü beşi geçmiyor,
Gördüğüm eski arkadaşlar.
Ama beni yine de buraya gömsünler anne.
Hala liman iyot kokuyor,
Değişse de zaman, cirit atıyor anılar.
Ve kimse duymasa da,
Dört bir yanda nefesin, heveslerin dolanıyor.
Gün yine elini eteğini eskisi gibi topluyor,
Seni, çocukluğumu her şeyi tekrar yaşıyorum,
Beni buralara gömsünler anne.
On gündür hep sol yanım sızlıyor.
Beni yeniden gören eş-dost mutlu oluyor,
Ama sanki bilimiyorlar!
Herkes neyin var diye aynı şeyi soruyor?
Söyleyemiyorum anne, söyleyemiyorum
Aslında neyim olmadığını...
Beni buralara gömsünler anne,
Hem de hemen yanı başına.
O zaman dinlenir belki ruhum, karışır da toprağına.