Beni Şair Sanıyorsunuz

bulutları yere serip
ay'la dalaştığımı
yıldızlara sırnaştığımı sanıyorsunuz değil mi!
belki de rüzgârı topladığımı söylemişimdir size,
kim bilir
güneşin karnında sevdiğimle yandığımı
Zeus'un koynundan Hera'yı aldığımı
Ferhat'ın yerine Şirin'in kalbini çaldığımı da anlatmışımdır mutlaka;
sarhoşken
kirazdan dudak
sazdan yâr yaptığımı söyleyenler var;
dilimde dilberler gezdirdiğimi
seveni sözünden bildiğimi derler;
körler meclisinde göz göze gelerek anlaştığım
dilsizlerle muhabbetim anlatılır,
umarım inanmadınız su perileriyle seviştiğime!

güya sevgilimin hayali gelmiş yanıma
çırılçıplak soyunup girmiş koynuma,
saçlarını parmaklarımla tararken
önce alnından öpüp
sonra dudaklarına iki cehennem ateşi kondurmuşum;
ağzım kapanırken boynuna
dilim yakmış yanmaya hazır tenini,
eli elime kenetlenince
sanki kalbi kalbime kelepçelenmiş!

ve penceresinin altından geçerken sızıp kalmışım benim dediğime göre,
süsen çiçeği topladığımı da söyleyenler var,
doğrudur!
gülü dalından kopardığımı
menekşeleri çaldığımı hatırlar gibiyim;
bir de
yalnızken üşüyormuşum
sevdiğimi görünce düşüyormuşum sokaklarda,
asıl yalana bakın siz!
yağmurda aynı şemsiyenin altında yürümeyi düşlüyormuşum güya!

aslında
Merve'yi yedi kez öptüm
ki hac sayılır benim için;
Necla'nın gözlerinde boğuldum bir akşam sahilinde
gitti nefesim
kimse göz atmadı gözlerime;
Hülya derseniz,
darbesidir yüreğimin
sözünü bile etmeyin,
halen hükmü var kalbimde!

şair biliyorsunuz beni,
hançer gibi sevdaları yaşayan
gönül yaralarını kaşıyan biri;
siz beni diri sanıyorsunuz değil mi
diri!