Beni Sessiz Sensiz Bıraktın

Dön sevdiğim
Sonbaharın eylüle döndüğü gibi dön
Yüreğime mutluluğun yağmuru yağsin
Kalmayan umudum maviye ıslansın
Karanlık şehrimin zifiri sokaklarına
Güneş yüzün bir ışık tutsun. . .

Ağladığım kadar gülmedim gittiğinden beri
Acının kandilini yaktın yüreğimde
Yokluğunda uykusuz kaldı gözlerim
Lakin, çok erkendi bu gidişin
Gitme kal diyemedim sevdiğim
Ucu yanık kaldı dilimde bütün kelimelerin
Şairi ölmüş şiir gibi yarım kaldım ardın sıra. . .

Giderken,
Bir tutam bıraksaydın kendinden
vuslata ermek için sabır denizimde boğulmaz
Gömülmezdim çaresizliğe
Astığın hasret ağır geldi yüreğime
Bir kere bile taşıyamadan özlemini
Bin defa düştüm sensizlige
Zamansız değişti can yerimin iklimi
Ordayım
Dardayım
Yalnızlığın mevsimi kışa döndü
Üşüyüp titrediğim aylardayım. . .

Hoyrat dağların ateşten rüzgarı yaktı hayallerimi
Ölesiye cansız bütün düşlerim
Güneş olup aydınlattığın kalbimi
Karanlığa hükmedip
Şafağını söndürdün senli gecelerin
Gecelerim sensiz
Gecelerim sessiz
Yokluğunun hüznüne kapılıp kaldım hayalsiz. . .

Seninle bulduğum kalbimi sensiz bıraktın