Beni Sevmeyi Bırakma

Kaygılardan kopamazmış insanoğlu,
Ve öldüresiye sevdiği acılardan,
Ne zaman bahar gelse çekilirmiş kabuğuna,
Bende bazen gidiyor mercanlardan kalma ferahlık,
Sen o zamanlarda da beni sevmeyi bırakma.

Gün geliyor da bıkıyormuş insan,
Üsküdar'ı hiç göremeyeceğim korkusuyla,
Ellerini kilit vurmuş rüzgara,
Bende öyleyim şimdi,
Sen yine de beni sevmeyi bırakma,

Bir şiir açarsında için ürperir ya,
Sonra kalemini alırsın bi şeyler karalarsın,
Sevgimi yücelteceğim yazacağım dersin
Yazamazsın, durursun öyle Galata gibi hareketsiz,
Sen öyle de olsa beni sevmeyi bırakma.

Ağlamayı sevmek olur mu ?
Olmaz ama ağlarsın sırf zevk için,
Bilmediğin kelimelere,okumadığın kitaplara,
gün gelip de yaşadığın pişmanlıklara,
Günahkar olsam da sen beni sevmeyi bırakma.

Akşamüstü bi vapur geçmiyor buradan,
Aksine toz duman rüzgar... Kıraç topraklar.
Kızıyorum bazen tabiat anaya,
Gözlerimi açmak istiyorum diye suya,
İsyanım var diye de sen beni sevmeyi bırakma.

Şükürler olsun dercesine içimde bir ferahlıksın,
Gün geliyor da erken uyuyorsun diye kızıyorum,
Bazen avuçlarımda beliriyor kokun,
Duymuyorsun diye kederleniyorum,ağlıyorum,
Çay içmek istiyorum,sohbeti sevmiyorsun diye dudak büküyorum,
Aman ha sen bunlar için beni sevmeyi sakın bırakma... !


Not: Ümit Yaşar Oğuzcan'ın "Beni Unutma" şiirinden esinlenerek yazılmıştır.