Beni Şiirle Duy

Yalan söyledim, evet…

O kelimeyi yazarken bile içim sızlıyor,

Çünkü senin güvenin,

En çok sahip olmak istediğim şeydi ve ben onu kırdım.

Ebru, adını hâlâ fısıldıyor kalbim,

Geceleri şiirlerle kuruyorum seni yeniden.

Ne desem eksik, ne yazsam yetersiz,

Ama bil: pişmanlık susmuyor içimde sessiz.

Bir yanlışım, bir hatam, belki bir korkum,

Seni kaybetme fikri,

Asıl cezayı zaten içimde veriyor durmaksızın.

Belki görürsün bu dizeleri bir gün,

Belki kalbinin kenarında bir yer kalır hâlâ bana.

Affetmek zor, biliyorum,

Ama sevmek de kolay değildi yine de seni sevdim, farkında olmadan.

Eğer bir gün, gözlerin bu satırlara dokunursa,

Bil ki o anda ben hâlâ seni bekliyor olacağım,

Bir “merhaba”ya, bir “tamam”a,

Ve kalbini tamir etmek için ömrümce yazmaya.