Beni Söze Yazma Öze Yaz

sen göğsünü daraltırken
sol gözünü kaybettiğin doğru
bense iki gözümü kaybettim
sen tek gözle bakarsın dünyaya
bense amalı dolaşırdım amansızları

bakamadım artık
ağlamak istesem gözyaşlarım gelmiyor
sana olan hasretine kalışım
umudun semasına uzak kalışın
günüm kışa döner yaz sıcağında

elimi uzatamadım
görmediğim gülüşlerine
hüzünlü dalışlarına doyamadım
doymak isterken
kapattın göz kapaklarımı
itirazsız
düğmeye kendin bastın
dünyam zindan oldu

o zaman anladım ki
susmak ne
yandaş durduğun illetler
yol gösteriyor
konuş karanlığı yarmaya

ipi salladın
oysa düğümlüydü
kopsa kopacak düğüm değildi
sözümüz özümüze bağlanırdı
akılsız başın cezasını çekiyoruz
ikimiz hak etmemiştik

inanmıyorum
artık
gerçekmiyim hayalmıyım
düşmüyüm rüyamıyım
onuda bilmiyorum
beni sorgulama sözlerinde
sonlara bıraktın

bu yara baştan yaralıydı
bağlandim yüreğim k/anar
ben gitmeden yüz üstü bırakılan
sanık sandalyasında oturan
yargıcı beklemekteyim

koyduğun tiyatro sahnesine rol
biçilen kötü adama rolü bendim
beni şiire yazma kendine yaz
seni söze yazamam öze y/azdım

gitsende kalsanda
sönmeyen alevimsin
gel söndür söndürebilirsen
hala...
gül kokanımsın

ve...
_özledim

6 Temmuz 11

z-m