Beni Yanına Al Cemal

Cemal Abime;

Kan içinde yüzen bir oda

Aynı suların dolu bakışlarında yaşadık

Kalemlerimizi beyaz büyüye batırarak yazdık

Hastanede cam ağaçların çocuklarıydık

Biraz Nazım, biraz Nesimi

Kalp-damar cerrahisi

kitap kurdu

Demir kanımızdan bir nefes almaya çalışırken

Göz ve Yaşamın kenarlarına asılmak için

Ölüm meleğine gülümsemelerimiz

Bulutlara karıştı

Yaktığımız bir kordon

Gökyüzü kubbesinde bir seccade

Sulu ceplerimiz galaksiler arası

Film şeritlerimize okunur

Kaçarken,

çılgın mavi gözlü şairin

Ayak izlerine düştük

Sürgün

Düştüğümüz yer

Dizlerimizden yüzlerce kuş çıktı Cemal’e

Beni sana götür

Ölülerimiz bize direnişin imzasını söylesin

Sırt üstü camlardan uçmaya çalışırken

Devrimci yazıtların

Yasadışı büyülü satırlarının

Solgun duvarları beslediği gibi

Beni sana götür Cemal’e

Beyaz büyünün kalem hafızasında

Güneş senden doğsun

Bir meteorun enkazı

Kalplerimizi büyütüp suda tütsüledikçe

Tırnaklarımın arasından

Koyu kızıl lale renkli

Kanım yanıyor geçerken

Firuze’nin gözlerini kullanıyorum

Şiirimin söz dinlemeyen satır kesiklerinde

Kalkıyorum ve kalp lambamın duvarını yakıyorum

Her yer dumanlı mısra

Sokakların

Tüm sakinleri

gökyüzüne doğru yürürken

Beni

Bizi

Hepimizi Cemal’e götür

Şiir bağırıyor

Duymadın mı!

Nice nice 

Şık güzel yaşlara Cana Abim