Benim

Bende atlas libas şal mı bıraktın
Karaya oturttun alımı benim
Bağım viran ettin bahçem perişan
Soldurdun dalımda gülümü benim

Kim güvense bu dünyada varına
Ecel alır gider kalmaz yarına
Her dem ağlar oldum perişanıma
Kuruttun gözümde selimi benim

Telli turnalarla semah dönerken
Şu gönlümde ateş gibi yanarken
Arı gibi çiçek, çiçek konarken
Kırdın kanadımı kolumu benim

Yola revan oldum yolum şaşırdın
Olur, olmaz yere dile düşürdün
Aşkın ateşinde yaktın pişirdin
Dağlardan aşırdın yolumu benim

Yavru kuşum cerenimi aldırdın
Gonca iken çiçeğimi soldurdun
Ozanca'ya el âlemi güldürdün
Kimse bilmez oldu halimi benim

Ozanca/İzmir