Benim Babam Ölmedi

Mayası bozuk bir yaşamın en ucunda
Dürüstlüğünün bedelini omuzladı
Zebani olmuş beşer yoluna dikenler serdi
Helale el uzatırken menüye haramı kattılar gizlice
Ömer'in(r.a) adaletine susamışken kanını içtiler
Benim babam ölmedi
Sırtında onca yılın derin yaralarını (s)akladı...


Kendimi bildim bileli elleri nasırlıydı
Sabahın köründe uyanan bir emekçiydi
Akşam yorgun bir bedenle soluklanırdı yuvada
Genç yaşta saçlarına beyazın beyazı düşmüştü
Çocuktum bilemedim
O rengin anlamını o yaşlarda çözemedim
Benim babam ölmedi
Hayatın acımasız bedelini çok ağır ödedi...


Babalar günü de ne imiş / o benim babam be babam
Güne özel yazmadım bu şiiri / o benim her günüm
Benim babam harbi güne yakışan adamdı
Zira bir gün olsun gözlerinde nem görmedim
Sadece gülümserdi ve o gülümsemenin ardında bir sır vardı
Dalardı bazen uzaklara derinden çekerdi sigarasını
Dumanı gözümü yaksa da büyük adamdı vesselam
Benim babam ölmedi
Yetmişine merdiven dayarken bile; kamburunu sırtladı...

15.06.2014

Kaynak: hayatın reel kurumu
Kısa not : Babam yetmişin de ve bir kaç ameliyat geçirmiş bir çınar
Alzheimer hastası şuan / O unutsa da bazen beni !
Ben hiç bir zaman unutmadım seni babam,
Benim her günüm de sen varsın bugün de yarın da...