Benim Gök Kuşağımdan Sende Yok ki

Bazen biri gelir insafsızca boğazına yumruğunu takar gider
kim olduğunu neden yaptığını bilemezsin ..
ağlarsın hıçkıramazsın.
koşarsın bir adımlık mesafe gidememişsindir.
bir dala tutunursun ama elinde köksüz sahipsiz hiç bir yere ait olmayan
senin gibi benim gibi kuru bir daldır sadece ..

Anlarsın anlamaktan nefret edersin ..
yanarsın sönmeyi sevmezsin
ağlarsın gözyaşlarını istemezsin
gülersin kahkahalarına düşman olursun ..

Çaren vardır ama sen çaresizliğin koynunda bulursun kendini..

Sabah olur güneş doğmaz .. Güneş doğar seni ısıtmaz ..
saatleri dakikaları kovalarsın
onlar gider sen yerinde sayarsın ..
tek limanın bir kahve fincandaki yalnızlık kokusudur
tutarsın onuda bir sigaranın dumanına sakladığın
acının kokusuyla harmanlarsın ..

Konuşursun ama kelimelerin cümlelerin yoktur ..
kimsenin öznesi değilsindir ..
belki iki ayrılık arasına bir virgül olursun ..
ama yüklemi olamazsın o gidişlerin ..

Ağlarsın yine yeni düş yaralarıyla
gözlerin gökyüzü,
gözyaşların yağmur damlaları olsun istersin.
neden mi ? umut etmek için .. !

Her yağmurun arkasından gökkuşağı sarmaz mı gökyüzünü ..
hani belki gözlerinin yağmurları peşinden
seni saracak bir gökkuşağı hayaliyle heveslenirsin gözyaşlarına..
ve o heves yalanında avutursun kendini.

Umut etmekten başka hiç bir can kırığın kalmamıştır
ve sonunda o da gider .. umut kırıklarında bırakır seni ..

Sen hiç siyah ve grilerden oluşan gök kuşağı gördün mü

Ben gördüm..

Benim gökkuşağımdan sende yok .
Bilemezsin ..





26 Nisan 2014

Unutmak istediğim tarihleri, kağıtlara harfleri kelimeleri çizerek saklamak istemiyorum ama yapıyorum ..