Benim Penceremden

sıktım şiirin ucundan, bir kuş havalandı
tuttum kanatlarından özgürlüğü, ellerimde kaldı

kırık beklentiler içinde yorgun temennilerde bulunduk nisana
kaçak yağmurlara saklandı içimizdeki çocuk
yıllar boyu attila ilhan okudu
o yüzden kirli sakallıdır
üstü kapalı şehirlerimizin suçıktı şiirleri

sinop'tan mersin'e adım adım seyreyledik
çelebi uçtu ilk, ismi konulamamışken serüvenci kuşların
ve bana seni gerekti her şeyden önce
oturduk bir deniz kenarında, sessizce yunusları izledik

anadolu'dan yükselen ney sesleri boyunca
sele kapılıp giden mevlevilerin şiiriydi aslında nisan
ve yağmuru ellerinde bir hüzün gibi tutan mevlana
tüm kilitlerini konya'da tutuyordu insanlığımın
ne oldum ne olmadım bilemem ama girdim o kapıdan içeri

takatim kalmayıncaya kadar bu gurbet benim
ki bilirler bunu yurdumun aydınlık şairleri
insanı toprak çekermiş, denizi kum
dehliz ve tehlikeli olmaya başlamıştı çünkü özgürlük
vatan hainiydi memleketini ölürcesine sevenler

tekrar söylüyorum
takatim kalmayıncaya kadar bu gurbet benim
öldürseler de kırmızıdan öte akmaz kanım
sürdüler bir gün, geriye hikmeti kaldı nazım'ın

sıktım şiirin ucundan, bir kuş havalandı
tuttum kanatlarından özgürlüğü, ellerimde kaldı

kimler geçmedi ki bu topraklardan
çanakkale mi istersin, tuzlu bir izmir sabahı mı
ne tadı varsa fatihsiz bir mehmet'in
işte o kadar kalın kuşanmıştır yalnızlığı benim yüce memleketim