Benim Sensizliğimde

Başlayıp hep aynı yerde takılan ezberim
Neyi anlattığımı biliyorum, anlatacağımı da
Kokun belki de sesin ya da hatıran
Başlamışken bir ucundan, misafir olunca hayatıma
Ne anlattığım da, anlatacağım da takılıp dönüyor başa

Akıp gitse de hayat, öyle bilinse de
Sert bir kaya gibisin aklımda
Eritip unutmak, bırakmak şöyle
Etrafından yollar bulsam da, yıpranıp sana
Varamadan bitiyorum sensiz başlayacak her yolda

Ondan ki yani öyle ki, içinde olmalısın hayatımın
İsminin harflerinden, telefon numaram olmalı mesela
Ya da şifrelerimin hepsi doğum günün...
En azından, besmele gibi ismin ağzımda yoksa
Siyah, soğuk, ıssız, yalnız...
Ancak, belki böyle kelimeler anlatır beni dünyaya


...

Yani sen yoksan, ben sensizsem
Hatta kaçsam da senden, yaşıyorum diyemem