Benimde Terk Edesim Geliyor

Ağlamayla başlarız doğmaya
Konuşmayı öğrenmeden önce sövmeye
Aşık olmadan merak salarız sevişmeye
Yaşamadan daha sonbaharı
Benimde terk edesim geliyor eteğimdeki yazı

Ne getirdiğini bilmeden bize
Merhaba güzel gözlü eylül sabahı

Penceremden süzülen uğultulu kuşlar
Odamda giyiniyorlar
Malum göç hazırlığı
Son kez boyadık tüm yaprakları
Büyücü değiliz tabi fark edemediniz
Akarken akarken ellerimizde an
Zaman sonbahara döner
Benimde terk edesim geliyor şehri

Nefesimde ısınacak bundan sonra kelebekler
Doğa bozumuna bir karınca adımlık zaman kala
Belki yuva arayacak en özgür düşünenler bile
Güvercinler şimdiden kaygıda
Eskiden bir parça ekmeğe bir güvercinse
Beş güvercin şimdiler de bir ekmeğe
Veda şarkıları çalıyor ağustos böceği
Öpülmüş okşanmış anaç gelincikle
Durup ince şeyleri anlamaya
Kimseni vakti olmasa da
Erkenden batan güneşin kızılından belli
Eylülün ayak sesi pek haşmetli
Benimde terk edesim geliyor elimdeki son çiçeği


İşte tamda
Kırılmışken eylülün rengi ,yaprağına gülün
Saklanıyor bulutun arkasına güneş
Esiyor deli rüzgar tozu tozuna eş
Zaten efkarlı yürek
Durgada sayıyorum heybemi
Yaz gününde çekilen resimler
Esrik yaprak yığını gibi
Üst üstte yığılmış formika masamda
Benimde terk edesim geliyor köşe başındaki ağacımı





Terk etsem de gitsem her şeyi
Hüzün bolluğum
Bahar sarhoşluğum
Şiir falanda yazmasam
Elimi uzatsam tutmasan
Öylesine eylülün gelişini düşünsem
Hayır düşünmesem de
Terk edip gitsem
Fark edermisin ki

Kendi kendine başlar eylül
Sonbaharda yanar yanar kızıla boyar
Bir çırpıda çekip gider o eylül