Benzeş(im...

Biten güne benzeş
Öfke nöbetini bir simitten çıkaran kuşku
Yalnızca ümide sıyrılı duyguları
Parçalayan
-Abartılı gurur ve tutku-

Duman, duman menevişlenişiydi geceye ağan gözyaşı
Gölgesini iskelede unutan bir tek martı vardı
-Ağlıyordu-
Gagasında hüzün
Gövdesini karanlık sulara gömen ışık gibi fırlatmış
Balık derinlerine kaybolan
Ya da sisli güverteden meçhule sallanan bir el gibi
Usulsüz sevişmeydi
Sanki
-Yüreği yaralı-
Yalpalanmış elvedalara sevdalı

Gökyüzünde tanımsız susku
Denizde hırpalanan çığlık
Gördüğüm üşüyen renklerin titreyişiydi

-Bu sene kar yağmadı İstanbul'a nedense-
Ne çok severdin karı-beyazı

Poyraza sırtlanmış soğuk kış
Karayel
Kıble
Keşişleme
Toplayıp, toplayıp yıktı
Sulu sepkenleri özlemlerle
Buzuldan kuleler büyüttü içimde

Acı(!)
-uf oldu çocuk gözlerimde-

Hiçbir şeyden doğup
Dokundu her şeye

Biraz sen
Biraz ben

Dolunay yangısı
Yarım kalan bir bütünde
Yaşları kuruluyordu ipek bulutlar
Gizlice
Gizlice
Segâha dönüştük tamburun kopuk telinde
Başlamak için yeni bir makam arayan mızrabın gezintisinde
Fısıltı
Fısıltı
Fasıl olup kulağımı çaldılar ötelere
Anıların üstüne

Baktım!
Biraz sen
Biraz ben
Hep iç içe namelerde

Öylesine içimden geçti gitti yine
Mutlu birliktelikler ülkesine
Öyle uzaklara yani
Fi'ye varacak kadar

Söylenecek sözleri olmayan iki insan
Dolaşık bakışlar
Kırılmış mimiklerde
Düşer ki

Sen nerede
Ben nerede

Yorgun aşkın izidir sessizlik
Kaskatı çoğalır
Martı boğulur vapur sirenlerinde

Sessizce
Sessizce

Düşer gölgesi içime

Ahh
Düşer içime...