Berivan

Dizleri kara saplanmış ayakkabısını poşet ile bağlayan bir kız.

Gece karanlık, yollar ki hep sana kapalıydı.

Yamalı elbiseler, eşi olmayan bir çorabı giyerdin.

Önlüğü yanmış bir çocuktun.

Dizlerinden dirseklerinden yaralanmış

Bir evdin evler arasında damı su damlatan.

Loğ atardın her gece yüreğine ve eve.

Çatısız, kirişsiz direksiksiz bir evdin.

Annesi ölmüş babası ölmüş Berivan.

O kuş seslerin yoktu artık.

Gülümseyen gözlerinde şimdi tutkalla tutturulmuş bir acı.

Dört duvar arasında güneş görmeyen çiçek.

Kapıları paslı, gece solan gündüz filiz veren bir acı.

Toprakları çorak susuz.

Gözleri hep nemli kadın.

Ezilmiş bir çiçek Berivan.

Ömer Altıntaş