Bermal

sen dağları konuşturan can kızdın Bermal
ceylan gülüşlerinle
fırat uslu dicle humuslu akardı
geçtiği yerlerden
ve bitimsiz bakışlarınla daha yeşildi mezopotamya
güne uyanırken esmer yüzler




dokunduğun doğa
yaşanılır tada dönüşürdü avuçlarında Bermal
iz bıraktığın vakitlerine
ikindi sonrası
uçurtma uçurmak çocukların tek hedefiydi
gelişini beklemek
canlılığına tanıklık etmek
yegane hasretiydi bitap düşmüş gözlerin




sözlerin adınla başlamak istediği kelamdın Bermal
yüreğinin kocamanlığında
nefes alıp vermek
meclislerin bıkmadan tartıştığı hecelere karşılıktın
ve cigara kokan dudaklar arasında
duman duman yükselen
gerçeğe yakın en hayaldin