Beşiktaş'ta Ayrılık Vakti

Beşiktaş’ta seninle bir akşam vakti
Sarınırdık denizle dalgalı bir muhabbete,
Soğuktan titriyordu dudakların,
İkimizi ayıran o rüzgâr mıydı ne?

Sevmezdin çığlık atan martıları,
Gece kol gezerdi yalnızlığın karartıları:
Çığlıklar, haykırışlar, aldanışlar...
Senin yıldız gibi parlayan gözlerinde umut,
Bende akşam telaşının sarmaş hatıraları.
Vapur dumanları yıkılırken üstümüze
Yağmuru kurumadan sokakların,
Son satırını yazmadan bu şiirin,
Vapur yanaşmadan daha iskeleye
Diyorsun artık beni unut!

Beşiktaş’ta seninle bir akşam vakti
Sancılıydı gözlerim
Belki bir rüya idi
Bu sana son bakışım,
Kokunu son tadışım,
Beşiktaş’ta seninle bir akşam vakti
Anladım o an bir elveda idi.

Oysa sen bana bakarken
Ay doğardı çehreme,
Sen bana bakarken
Yıldızlar yağardı gölgelerime...

Beşiktaş’ta seninle son akşam vakti
Lambalar karardı, baharım sarardı.
Silindi bütün umutları yaşamalığın
Saatler durdu,
Benim bu sessiz feryadım Üsküdar'dan duyuldu.
Şimdi Beşiktaş’ta sensiz her akşam vakti
Yüreğim sensizliğe yandı
Martılar ağladı aklımın seninle uçup gidişine...